(nie mam już siły do tego aparatu!!!)
Inne sprawy dojrzewają. Najbliższa, krajowa rodzina równiutko podzielona. Mniej więcej jak komentarze pod poprzednim wpisem. Tak jak myślałam - piłka jest po naszej stronie:) Mama, wydzwoniona z zagranicy milczała dobre 3 minuty. Jesteś tam jeszcze ?- wysapałam z irytacją. Twoje zdanie jest ważne, bo przecież będziemy mieszkać razem ...
- To dobry pomysł...- usłyszałam w końcu. Planować będziemy dopiero pod koniec stycznia, jak przyjedzie do kraju.
A jutro jadę do galerii z moimi gałgankami;))))
Ps.
Sylwestrowe popołudnie spędziliśmy z dziećmi w... kinie:) Pracowniane koleżanki dużego dziecka zerkały z ciekawością i usmiechem, gdy mój syn, spuchnięty z dumy, prowadził sarenkę przez kinowy hol i sadzał w sali na wybrane przez siebie miejsca.Też spuchłam! Przystojny jak diabli 190cm drągal i mała, elfia dziewczyneczka w pasiastych rajstopach. Urodna, ta moja dziatwa, aż oczy rwie:)
Reakcja małego dziecka na kinowy dźwięk i obraz - bezcenna...Dopiero w połowie "Złotowłosej" sarenka zażyczyła sobie głośno i wyraźnie - Boba.!!! (budowniczego)
Ps. Z moim szczęściem witaliśmy Nowy Rok tak, że ruszała się nie tylko ziemia, ale ościenne galaktyki;)
Życzę Wam Kochane Dziewczyny abyście zawsze były tak cudne i wyjątkowe jak jesteście! Aby żadna głupia polityka, żadne przeciwności losu, ludzie nieszczęśliwi, bądź źli, nie zmieniły Was ani troszeczkę. Byście zawsze gotowe były nieść uśmiech, radę i pomoc. A w sercu miały miłość i nadzieję!
A ja...? Jak mądrze napisała jedna z Was - dom i szczęście jest tam, gdzie nasi najbliżsi...
Będzie co będzie:)
Posty
Joanno, masz cudowna moc w rekach zamieniania zwyklego plotna w cudenka. ech, juz czuje ta lawende zapakowana w woreczek. Sciskam mocno:*
OdpowiedzUsuńNigdy podejmując jakąkolwiek decyzję nie wiemy jak będzie. To zawsze ryzyko i ryzyko wpisane jest w nasze życie. Ja ciągle nie potrafię sobie wyobrazić Ciebie gdzie indziej niż na Waszym Wzgórzu, ale pewnie mi tej wyobraźni brak. Materia w Twoich rękach zmienia się nabiera charakteru, w jakiś sposób ukazuje Ciebie i nieważne, czy są to piękne materiałowe obrazy, czy skromne i piękne woreczki pachnące lawendą. Joasiu, trzymam kciuki za mądrą i dobrą decyzję.
OdpowiedzUsuńprzepiękne te woreczki na skarby, przepiękne...moja mama tez szyła, ja niestety nie umiem, ale moze sie kiedyś naucze:))co do domu, ja mam 30 lat przeprowadzałam sie juz około 12 razy,oczywiscie w obrebie naszego kraju, ale osiem latemu jechałam po wize do USA i wróciłam, bo nie byłam nawet w stanie mysleć o opuszczeniu kraju w którym sie urodziłam, a wtedy bym juz nie wrociła,mąż miał załatwioną prace, ma tam rodzine...przegadalismy pół nocy na Rynku we Wrocławiu i głownym postanowieniem było zrobić sobie Stany w Polsce...raz udaje sie lepiej, raz gorzej, ale jestesmy szczęsliwi!!ot jakos tak wyszło:))buziaki
OdpowiedzUsuńwzajemnie joanno! wzajemnie! a gałkankom większym i mniejszym życzę powodzenia w galerii! :) p.s. poszłam z siostrzeńcem do kina. ma 3 lata. w trakcie drugiej kreskówki uciekł mi na koniec sali. nagle słyszę donośne wołanie: "ciociu! kupę!". i całe kino w śmiech....
OdpowiedzUsuńCzasami, tylko czasami przypominam sobie, że dawanie rad jest błędem, bo to co ja czuję jest wypadkową mojego życia i moich doświadczeń, a Ty to Ty, masz swoje doświadczenia i swoje życie. I masz rodzinę, z która wspólnie podejmiesz decyzję. Póki co twoje zabawy z gałgankami, koronkami, tasiemkami, zamieniają się w cudeńka, które mam nadzieję, galeria oceni i doceni.
OdpowiedzUsuńŻycie wciąż niesie nam różne niespodzianki i każdy rok jest inny, niepodobny do poprzedniego.
Jeśli pisane Ci wyjechać to tak się stanie.
A moja wnusia uśmiechała się dzisiaj do mnie. Po raz pierwszy.
Topiłam się jak wosk ze szczęścia. Motyle w brzuchu to nic przy jednym jej uśmiechu.
ten bukiet dostała moja przyjaciółka, bo do nadal jesli cos tworze to dla przyjaciół,nie mam odwagi by sie ujawnic i pracować dla ludzi...moze kiedys, własnie blog ma mi pomoc uwierzyć w siebie i to ,ze robie cos ładnego...a wszystko zaczęło sieod mojego ślubu,sama zaprojektowałam swój jedyny jak na razie:))bukiet i dekoracje samochodu i tak jakoś mnie to wciągnęło...panna młoda raczej szczęśliwa i spełniona jako żona:))a swoj bukiet z żalem,ale wyrzuciłam aby nie zasuszac miłości,by była zawsze świeza i jak narazie tak właśnie jest:)choć to dopiero 5 lat po ślubie choć 10 jak sie kochamy:))powodzenia w galerii!!!
OdpowiedzUsuń